Ahah, nog maar eventjes …

Eigenlijk zijn er best een hoop dingen die ik in een logje zou willen plaatsen,

• over hoe Oudste momenteel diverse communie-feestje heeft en hoe het er daar dan aan toe gaat,
• dat ik maar liefst twee afscheids-feestjes aangeboden kreeg,
• dat ik druk ben met kleine cadeautjes voor het afscheid van de kids as vrijdag op school,
• dat Oudste en Jongste alvast in een kleine ceremonie hun nieuwe karateband uitgereikt kregen, omdat ze er met het examen niet zijn,
• over de vorderingen in het huis,
• over het geslaagde sportweekend op school,
• hoe aparte vier laatste weken dit zijn, zo zonder man, en zo in het kader van afscheid,

etc. etc.

Maar dat lukt allemaal niet, want ik moet poetsen, en ruimen, en uitzoeken en pakken.
Ik begin inmiddels toch enige stress te ervaren, nog maar ´n paar daagjes en dan stap ik in de auto om naar onze nieuwe stek te rijden.

Nah vooruit, de vooruitgang in huis in beeld dan even snel:

 

 

Advertenties

ZOZ (28) – Música 6

It wouldn’t take me long
To tell you how to find it
To tell you where we’ll meet
This little girl inside me
Is retreating to her favourite place
Go into the garden, go under the ivy
Under the leaves, away from the party
Go right to the rose
Go right to the white rose
I sit here in the thunder
The green on the gray
I feel it all around me
And it’s not easy for me
To give away a secret
It’s not safe
To go into the garden, go under the ivy
Under the leaves, away from the party
Go right to the rose
Go right to the white rose
Go into the garden, go under the ivy
Go under the leaves with me
Go right to the rose
Go right to the white rose
I’ll be waiting for you
It wouldn’t take me long
To tell you how to find it

Kate Bush – Under the Ivy

 

Wie had dat gedacht

(ook ter info voor degenen die mijn blog al langer volgen)

 

Wie had dat gedacht …

Een huisje in Duitsland. Een huisje waarvan zo op het eerste oog een bovenverdieping in orde gemaakt moest worden.
Uiteindelijk wordt er gewoon flink verbouwd. Nieuwe keuken erin, begane grond nieuwe lik verf. Schoonmaken als een idioot: iets blijkt leeggeruimd toch een heel stuk smeriger dan op dat eerste oog.
Boven een extra wc, een grote kast, plafond erin, muurtje dicht, drie kamers stucwerk, behangen, verven, straks een nieuwe vloer.
Ochtenden, middagen en avonden lichamelijk werk. Vier weken lang.

Wie had dat gedacht …

Anderhalf jaar geleden, nauwelijks nog lopend in het ziekenhuis beland.
Behandeling, en heel, heel langzaam aan weer terugkrabbelen.
De buitenwereld zag het niet altijd, maar het ging met horten en met stoten. Met een kleine opleving en een lange terugval. We hadden ons erbij neergelegd dat het niet meer in de buurt zou komen van hoe het was, van wat er kon.

Afgelopen zomer opnieuw een behandeling. En daarna een maand lang iedere ochtend naar het ziekenhuis voor een anti-Lyme behandeling.
Sinds september duren de oplevingen langer en worden langzamerhand de terugvallen sporadischer.
Sinds een maand of twee hebben we zowaar het idee dat het wellicht toch dichter in de buurt zal komen van wat was en wat kon.

Wie had dat gedacht …

Een huisje in Duitsland, door Manlief zelf verbouwd!
Ik ben TROTS op hem.

 

ZOZ (26) – Música 5

U2, zondermeer een band die in mijn lijst van favorieten niet mag ontbreken.

Een mooi verhaal erbij heb ik niet. Ik hou gewoon enorm van deze muziek.

Wat One betreft, twijfel ik nog altijd of ik ´m nou mooier mét of zónder Mary Blige vind.
Voor nu koos ik voor deze:

 

Meer Zwijmelen op Zaterdag via Marja.

Van Galicie naar De Harz

Open over de reden van onze aanwezigheid in Galicië ben ik op mijn blog (deze en m´n vorige) eigenlijk nooit geweest. En dat zal ook nu niet veranderen.
Wat dat precies is, weet ik niet, misschien de angst te veel van m´n privacy weg te geven?, het gevoel van ´dat is van mij en niet van jullie´? .. I don´t know. Of eigenlijk moet ik zeggen ´Keine Ahnung´ (geen idee) want: we verruilen zeer binnenkort Galicië voor De Harz (Duitsland).

We zijn er zelf natuurlijk al wel eventjes mee bezig (alhoewel ook weer niet zó lang), maar dat het definitief is, weten we pas sinds afgelopen week.
En nu zijn we volop in de versnelling terecht gekomen.

U begrijpt, dit houdt me nogal bezig momenteel (nog vier weken om te pakken .. aargh). Ik had u omtrent een en ander graag een leuk scherpzinnig logje voorgeschoteld, maar het is me inmiddels duidelijk dat dat er niet in zit, dus u moet het hier maar eventjes mee doen.

Binnenkort dus geen ´Berichten uit Galicie´ meer maar ´Berichten uit de Harz´.
Of zoiets.