Bezoek

Galicie, Ourense, waar we tot voor kort woonden, was zo´n 2200 km. van Nederland verwijderd. Een bezoek met het vliegtuig lag meer voor de hand dan eentje met de auto, waarbij een duidelijk minpunt was dat de vliegverbindingen niet zo handig en/of betaalbaar waren. Het duurde dan ook ruim een half jaar eer de eerste bezoekers zich aandienden en ook verder bleven de bezoekjes niet dik gezaaid. Toppunt was de vijftigste verjaardag van Manlief, die we met ouders en álle kinderen vierden. Toppunt was ook dat twee vriendinnen met kid(s) de vlucht waagden.

Nu is dat duidelijk een ander verhaal. ´Slechts´ 550 km is de Harz verwijderd van veel van de woonplaatsten van familie. Nog geen drie maanden wonen we hier en we zijn per vandaag toe aan het zesde familiebezoek. Sommigen planden een terugreis via onze stek, anderen vierden hun vakantie iets dichter in onze buurt dan ze anders wellicht hadden gedaan. Er reden er ook speciaal voor ons in twee dagen zowel heen als terug en er was er één die de treinroute verkende.

Vandaag arriveerde kleinzoon met ouders. Ruim een week mogen we van ze genieten. En waar we in vroegere tijden wellicht met oh´s en ah´s gereageerd zouden hebben op de enorme stappen die de nog geen anderhalf jaar oude kleine man weet te zetten, de streken die hij poogt uit te halen en de kwajongens-ogen die hij weet op te zetten, door Whats-app en Skype, was het eigenlijk ook weer gewoon alsof we doorzetten waar we toch ook op een afstand bij betrokken zijn.
Hoe ver? is ver dan eigenlijk?

 

 

Advertentie

Weer naar school

Nadat ik er de hele vakantie vanuit was gegaan dat vandaag (woensdag) de school weer* zou beginnen, kwam ik er gister min of meer toevallig achter dat dat een dag later pas het geval was. Dat was even een rare ervaring.

Gelukkig daardoor nog ´n dagje extra om de voor mij weer geheel nieuwe ´aan-te-schaffen-materiaal-lijst´ te trachten te doorgronden. Was ik net gewend aan de Spaanse omschrijvingen van allerhande zaken die aldaar benodigd waren, nu moest ik er achter proberen te komen wat het verschil was tussen ´Hefte´ ´Hefter´ en ´Block´ en wanneer dat dan ´einfach´, ´stabil´ of gewoon moest zijn. En het duurde ook even eer ik doorhad welke schriften ´Lineatur Nr. 7´ welke ´Lineatur 2´ en welke ´Lineatur 6´ (te weten géén lijntjes) moesten hebben.
Ik denk dat ik het – op een paar zaken na – uiteindelijk redelijk doorgrond heb. We zullen het morgen (donderdag!) beleven.

Een groot verschil tussen het resultaat van de Spaanse en dat van de Duitse afgewerkte materiaallijsten constateer ik wel: droeg ik de afgelopen jaren voor elk kind minstens vier goed gevulde grote plastic tassen richting school: dit jaar kunnen ze elk met gemak hun ene eigen tasje dragen.

 

(*Vóór de zomervakantie roken onze kids al vier weken aan de Duitse schoolcultuur hier. Wellicht daarover later nog eens meer.)

 

Zomaar wat constateringen

Van Spanje (Galicie) naar Duitsland (de Harz); de eerste constateringen:

• Er wordt weer richting aangegeven als een auto een rotonde verlaat
• Een hand opsteken als iemand met de auto voorgelaten wordt is er echter niet meer bij
• Het aantal cafeterías, kappers en schoenenzaken is drastisch (ik zeg drastisch!) afgenomen
• Er zijn weer bouwmarkten met een assortiment waar ik wat mee kan
• We kunnen onze kinderen het gebruik van het woord ´U´ laten oefenen
• Kinderen worden niet meer standaard als bijzonder bejegend
• De ontvangst van snoepjes van derden is met bijna 100% afgenomen
• De auto´s maken kílometers minder
• De voornamen zijn verdwenen. Achternamen doen er weer toe en we hebben het over ´Herr´ en ´Frau´
• Vrouwen hebben dezelfde achternaam als hun echtgenoot en als dat niet zo is, dan gaat men ervan uit dat je niet getrouwd bent
• De kids hebben nog maar één achternaam
• Ik pik deze kids er niet meer zomaar op hun blonde haar uit
• Ik hoor aan de wijze waarop ´MAMA´ wordt geroepen niet meer direct dat het er eentje van mij is
• de Duitse grammatica is écht lastiger dan de Spaanse
• de header van m´n blog is dringend aan vervanging toe.