ZOZ (24) – Música 4

David Bowie. Als er eentje niet mag ontbreken op Mijn Lijst is hij het wel.

Wát een intrigerende vent vond ik dat met z´n twee verschillende ogen. Christiane F. de film vond ik alleen al om hem boeiend en zijn platen kon ik stukdraaien.

Eenmaal heb ik hem ´in concert´ gezien. En wat denk je, op het moment dat hij (na een vertraging en een voorprogramma van ik meen Kim Wilde) eíndelijk gaat opkomen … valt m´n zusje flauw. Heb ik dat moment dus moeten missen, aarghh, hoe erg vond ik dat.

Heroes vind ik een werkelijk fantastisch nummer. Nog steeds.

Maar het aller allermooist is de live-versie van Tonight, gezongen met Tina Turner. Ik herinner me nog dat het concert op tv werd uitgezonden en zie me nog zitten, opgekruld in de oranje kuipstoel van mijn ouders.
De rillingen die toen door mij heen gingen, voel ik nu nog steeds bij het horen van dit nummer, vooral op het moment dat hij ten tonele verschijnt en zijn stem voor het eerst klinkt.
(help, ik lijk wel een schoolmeisje)

Wilhelmus in Hispanje

Afgelopen zondag liepen wij met een aantal ´Nederlandstaligen´ hier in Galicië vast vooruit op de inhuldiging komende week. Zelf gehuld in oranje genoten we met het handjevol Hollanders dat hier in de deelstaat woont, een stapeltje Belgen en een enkele remigrant van oranje tompoezen, oranje vla, draadjesvlees en haring met een jonkie (nah, die laatste twee sloeg ik zelf maar over).

Door middel van een speurtocht werd onze kennis van het koningshuis en aanverwante zaken getest (wie is ook al weer met wie getrouwd? en hoe ziet in hemels naam ´t Loo eruit) en zo kwamen we ook bij een vraag over de vijftien coupletten van het Wilhelmus. Tot overmaat van ramp moesten hiervan het eerste en zesde couplet gezongen worden door het verliezende team. Waartoe ik behoorde. Dus.
Grappig genoeg waren zowel Oudste als Jongste wel geïnteresseerd in dit Volkslied en moest ook het briefje met daarop de tekst bewaard blijven.

Het toeval (?) wilde dat ik met ons voorleesboek (over de Nederlandse geschiedenis, aanrader) net beland was bij Willem van Oranje en zo lazen wij de volgende avond dat deze Willem eigenlijk uit Duitsland kwam en trouw moest beloven aan zijn ´pleegneef´ als koning. En – jawel – kwam ook de tekst van het eerste couplet aan bod.

Nu kunnen onze ´Hispanische´ Oudste en Jongste, die tot vorige week op een verdwaald lied voorafgaand aan een voetbalwedstrijd na nog nooit van het Wilhelmus gehoord hadden, het Nederlands volkslied zingen.

Zo zie je maar.

Op pad : Ribeira Sacra

En toen – na maanden van veel regen waarvan de laatste 40 dagen achter elkaar – kwam de omslag. De regen bleef weg, de zon bleek nog net zo krachtig als vorig jaar te kunnen zijn en de temperatuur schoot omhoog.

Dat moest gevierd worden, daar moest van genoten worden.

Dus bakten we eitjes, maakten pastasalade, namen nog meer te eten en natuurlijk ook te drinken en stopten dit alles in de picknickmand die samen met de tennisrackets en de voetbal achter in de auto ging.

Op pad!*

(*Ribeira Sacra: Monasterio Santa Cristina en Balcones de Madrid
Op deze laatste plek, overigens, is een paar jaar geleden
ook de foto in de header genomen)

En! Het mooie weer duurt voort! De jassen blijven binnen, we lunchten al drie dagen buiten en vandaag ging ik zelfs even ´n half uurtje plat in de tuin.
We kunnen er weer tegenaan 🙂

ZOZ (22) – Música 3

In mijn eigen ´lijst van nummers die de moeite waard zijn´ hoort Hoe Dan Ook, Zonder Enige Twijfel, een nummer thuis van Pink Floyd (of: van Roger Waters. Eenmaal ging ik met toenmalige partner en schoonouder naar Pink Floyd, eenmaal met vriendin naar een ´remake-nep Pink Floyd´ en een keer met Een Vriend naar Roger Waters. Het was allemaal indrukwekkend).

Een nummer van Pink Floyd dus.
Maar welk.
Eigenlijk, zijn er vele die mij raken, die mij diep raken.
Eerder via plaat en cd, vervolgens live, en nu nog, via de mp3, cd of top zoveel.

Een nummer van Pink Floyd. Dus.

 ?
Shine on you crazy Diamond ..
Us and Them ..
Comfortably Numb ..
Dark Side of the Moon (Brain Damage) ..
?

Allemaal Indrukwekkend. Adembenemend. Doordringend.

Uiteindelijk kom ik bij

En dit alles in het kader van Zwijmelen op Zaterdag, van Marja.

Pluutje voor de regen?

Het is vandaag de 38e dag achterelkaar dat het regent hier, zo las ik net in de krant.
Het regent geloof ik al zo´n drie of vier maanden, maar nu dus echt zoveel dagen aaneengesloten … Dit is denk ik onze versie van het voortdurende winterweer in Nederland.

Vrolijk word ik er niet echt van. Ik herinner me februari´s waarin ik al een keertje in m´n blote kont op het terras kon liggen, en januari´s waarin ik met een dikke trui aan in de zon in de tuin aan het werk ging. Maarten (?) waarin ik gewoon vrolijk werd door alleen al naar buiten te kijken en ja,  ik herinner me ook vorig jaar april nog toen ik met de kids 70 km. verderop naar de sneeuw toog, maar dat was wel nadat we al meermalen vrolijk door de zon hadden gehuppeld.

Regen dus.
De gemiddelde bewoner hier wordt aardig op de proef gesteld. Want waar ik altijd roep dat ik als Nederlander echt wel wat regen gewend ben, steken ze hier (in het GROENE Galicie, da´s toch ook niet voor niets) werkelijk bij de eerste twee druppels al de plu op. Met een klein beetje regen moet ik in de stad naar links en rechts buigen om niet door een paraplu in het oog gestoken te worden en zijn er maar weinig kinderen die zonder afdakje de afstand van 20 meter tussen autodeur en schooldeur afleggen.

Wij, stoere Hollanders, niet natuurlijk. Ik leer mijn kinderen dat regen helemaal niet erg is en dat je echt niet doodgaat door er gewoon doorheen te lopen. Ze lijken het op te pakken, speelden pas nog vrolijk door met voetbal toen de buurtkindjes al rap naar binnen vlogen en lijken er nu ook wel prat op te willen gaan dat zij niet moeilijk doen en gewoon zonder hollen, muts of plu op het schoolplein lopen.

Maar vandaag, de 38e dag dus dat het alweer regende, grepen toch ook wij naar de paraplu. Het regende niet alleen, het kwam met bákken naar beneden en je zou toch denken dat er nu écht niets meer in de rivieren past.

Voordeel is wel dat ze op veel paraplu´s zijn voorbereid. Elke winkel en ieder zichzelf respecterend etablissement (kapper, cafeteria, bank, overheidskantoor, noem maar op) heeft bij de ingang bakken staan om je paraplu in te parkeren. Of, zoals ik vanochtend in het ziekenhuis zag, een apparaat dat je plu voorziet van een plastic laagje zodat je hem mee naar binnen kunt nemen.

38 dagen achtereen …. pff … ik ben toe aan wat lente …